Choroba Hashimoto

Choroba Hashimoto to choroba autoimmunologiczna, która związana jest z naszym układem odpornościowym. Nazwa tej choroby pochodzi od nazwiska chirurga pochodzącego z Japonii dr Hakaru Hashimoto. Lekarz ten w 1912 roku opisał aż 4 przypadki tej choroby. Choroba Hashimoto jest chorobą, która jest uwarunkowana genetycznie, podobnie jak choroba Gravesa i Basedowa i tym samym nie mamy wpływu na to, kto na nią zachoruje.

Przebieg tej choroby jest bardzo zróżnicowany. Istnieje wiele objawów, które można podzielić na objawy związane z niedoborem hormonów tarczycy i objawy miejscowe.

W początkowej fazie choroba Hashimoto objawia się tym, że tarczyca może być powiększona (pojawiają się wole). Jednak w późniejszych etapach tarczyca robi się coraz mniejsza i mogą się pojawiać guzki.

Do głównych objawów, które wskazują na niedoczynność tarczycy, zalicza się:

• ciągłe uczucie zimna,
• zmęczenie i senność,
• depresje,
• problemy z pamięcią,
• wzrost masy ciała,
• zaparcia,
• nadciśnienie tętnicze,
• zaburzenia miesiączkowania,
• niepłodność.

Z kolei w wykonanych badaniach laboratoryjnych u chorych zauważa się zwiększone stężenie cholesterolu i niedokrwistość.

Bardzo ważna jest diagnoza. Żeby zdiagnozować chorobę Hashimoto lekarz wykonuje:

• badanie palpacyjne – wykonując to badanie lekarz, endokrynolog może stwierdzić powiększenie gruczołu tarczycowego.

Można wykonać także badania laboratoryjne:

• badanie krwi – czyli anty-TPO i anty-TG,
• poziom hormonów tarczycy – T3 i fT3 oraz T4 i fT4.

Zaleca się także w niektórych przepadkach wykonanie badań dodatkowych:

• USG tarczycy,
• biopsję cienkoigłową tarczycy,
• pobranie badania histopatologicznego.

Choroba Hashimoto ma niestety charakter postępujący. Objawy i sama choroba rozwijają się bardzo powoli, w okresie kilku lat. Jednak w miarę stopniowego niszczenia gruczołu tarczowego i co za tym idzie, zmniejszania się produkcji hormonów tarczycy, nasilają się objawy tej choroby. Natężenie tych objawów zależy w głównej mierze od czasu trwania niedoczynności tarczycy i stopnia niedoboru hormonów w naszym organizmie.

W czasie kuracji chorzy najczęściej przyjmują leki przeciwapalne, a następnie endokrynolog zleca zażywanie doustnie hormonu tarczycowego, czyli lewotyroksyny. Lek ten należy zażywać, gdy jest się na czczo (2 godziny przed połknięciem tabletki nie wolno nic jeść) i trzeba go popijać wodą, trzeba także powstrzymać się od jedzenia 20 minut od momentu, gdy go zażyjemy. Chory lewotyroksynę musi przyjmować przez całe życie. I choć lek ten nie daje możliwości całkowitego wyleczenia, to pomaga choremu wrócić do zdrowia.

Trzeba jednak pamiętać, że zawsze należy o tej chorobie informować lekarza, żeby nie zażywać leków, które mogą mieć negatywny wpływ na rozwój choroby Hashimoto. Warto także regularnie kontrolować poziom stężenia TSH w naszym organizmie i szybko reagować na rozwijającą się niedoczynność tarczycy i tym samym przeciwdziałać występowaniu jej ciężkich objawów.

W leczeniu choroby Hashimoto zaleca się stosowanie zbilansowanej diety. Jest to jeden ze sposobów na samodzielne zahamowanie schorzenia. Chory powinien:

• spożywać regularnie posiłki (zaleca się jeść 4-5 razy dziennie),
• wyeliminować tłuszcze zwierzęce i zastąpić je roślinnymi,
• spożywać świeże owoce i warzywa,
• unikać cukrów prostych.

2018-08-08